می روم

می روم اما بدان یک سنگ هم خواهد شکست

آنچنان که تارو پود قلب من از هم گسست

می روم با زخم هـایی مانده از یک عشق سرد

آن همه برفی که آمد آشیانم را شکست

می روم اما نگویی بی وفا بود و نماند

از هجوم سایه ها    دیگر نگاهم خسته است

راستی : یادت بماند از گـناه چشم تو

تاول غربت به روی باغ احساسم نشست

طرح ویران کردنم اما عجیب و ساده بود

روی جلد خاطراتم دست طوفان نقش بست